شيخ كفعمى در بلد الا مين دعائى مروىّ از حضرت اميرالمؤ منين عليه السلام نقل كرده كه هر ملهوف و مَكْرُوب و محزون و گرفتار و ترسانى بخواند آنرا حقّ تعالى او را فَرَج كرامت فرمايد و آن دعا اين است :

يا عِمادَ مَنْ لا عِمادَ لَهُ وَ يا ذُخْرَ مَنْ لا ذُخْرَ لَهُ وَيا سَنَدَ مَنْ لا سَنَدَ لَهُ ويا حِرْزَ مَنْ لا حِرْزَ لَهُ وَيا غِياثَ مَنْ لا غِياثَ لَهُ وَيا كَنْزَ مَنْ لا كَنْزَ لَهُ وَيا عِزَّ مَنْ لا عِزَّ لَهُ يا كَريمَ الْعَفْوِ يا حَسَنَ التَّجاوُزِ يا عَوْنَ الضُّعَفاَّءِ يا كَنْزَ الْفُقَراَّءِ يا عَظيمَ الرِّجاَّءِ يا مُنْقِذَ الْغَرْقى يا مُنْجِىَ الْهَلْكى يا مُحْسِنُ يا مُجْمِلُ يا مُنْعِمُ يا مُفْضِلُ

اى تكيه گاه كسى كه تكيه گاه ندارد اى ذخيره كسى كه ذخيره ندارد و اى پشتيبان كسى كه پشتيبان ندارد و اى پناه كسى كه پناهى ندارد و اى دادرس كسى كه دادرس ندارد و اى گنج آن كس كه گنجى ندارد و اى عزت آن كس كه عزتى ندارد اى بزرگوار گذشت اى نيكو در گذر اى يار ناتوانان اى گنج بى نوايان اى بزرگ اميد من اى نجات دهنده غريقان اى رهاننده هلاك شدگان اى احسان كننده اى نيكوكار اى نعمت بخش اى زياده بخش

اَنْتَ الَّذى سَجَدَ لَكَ سَوادُ اللّيْلِ وَنُورُ النَّهارِ وَضَوْءُ الْقَمَرِ وَشُعاعُ الشَّمْسِ وَحَفيفُ الشَّجَرِ وَدَوِىُّ الْماَّءِ يا اَللّهُ يا اَللّهُ يا اَللّهُ لا اِلهَ إلاّ اَنْتَ وَحْدَكَ لا شَريكَ لَكَ يا رَبّاهُ يا اَللّهُ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَافْعَلْ بِنا ما اَنْتَ اَهْلُهُ

تويى كه سجده (وخضوع ) كرد برايت سياهى شب و روشنى روز و تابش ماه و پرتو خورشيد و صداى درخت و صداى مخصوص آب اى خدا اى خدا اى خدا معبودى نيست جز تو خداى يگانه اى كه شريكى برايت نيست پروردگارا اى خدا درود فرست بر محمد وآل محمد و انجام ده درباره ما آنچه را تو شايسته آنى .

. پس بطلب هر چه حاجت دارى

مؤ لف گويد: كه از براى فَرَج و رفع گرفتارى و غم نيز نافع است مواظبت بر اين ذكر كه حضرت جوادعليه السلام تعليم فرموده :

 يَا مَنْ يَكْفى مِنْ كُلِّشَى ءٍ وَلا يَكْفى مِنْهُ شَى ءٌ اِكْفِنى ما اَهَمَّنى

اى كه كفايت كند از هر چيز و چيزى از او كفايت نكند مهمات كار مرا كفايت فرما