در دعائى كه بعد از زيارت هر يك از ائمه عليهم السلام خوانده مى شود سيد بن طاوس ره فرموده كه مستحبّ است اين دعا خوانده شود عقب زيارت ائمه عليهم السلام .

اَللّهُمَّ اِنْ كانَتْ ذُنوُبى قَدْ اَخْلَقَتْ وَجْهى عِنْدَكَ وَحَجَبَتْ دُعآئى عَنْكَ وَحالَتْ بَيْنى

خدايا اگر گناهان آبرويم را در پيشگاه تو برده و دعايم را از تو پوشانده و ميان من و تو حائل

وَبَيْنَكَ فَاَسْئَلُكَ اَنْ تُقْبِلَ عَلَىَّ بِوَجْهِكَ الْكَريمِ وَتَنْشُرَ عَلَىَّ رَحْمَتَكَ وَتُنَزِّلَ عَلَىَّ بَرَكاتِكَ وَاِنْكانَتْ قَدْ مَنَعَتْ اَنْ تَرْفَعَ لى اِلَيْكَ صَوْتاً اَوْ

گشته پس از تو خواهم كه رو آرى بر من به روى گراميت و بگسترانى رحمت خود را بر من و فروبارى بركاتت را بر من و اگر گناهان من مانع از اين است كه آوازى از من بسوى تو بالا آيد يا

تَغْفِرَ لى ذَنْباً اَوْ تَتَجاوَزَ عَنْ خَطيئَةٍ مُهْلِكَةٍ فَها اَنَا ذا مُسْتَجيرٌ بِكَرَمِ وَجْهِكَ وَعِزِّ جَلالِكَ مُتَوَسِّلٌ اِلَيْكَ مُتَقَرِّبٌ اِلَيْكَ بِاَحَبِّ خَلْقِكَ اِلَيْكَ

از اينكه گناهى از من بيامرزى يا از خطاى نابودكننده اى درگذرى پس من نيز پناه جسته ام به بزرگوارى ذاتت و عزت جلالت و بدرگاهت توسل جسته و به پيشگاهت تقرب و نزديكى جويم به محبوبترين خلق تو در نزدت

وَاَكْرَمِهِمْ عَلَيْكَ وَاَوْلاهُمْ بِكَ وَاَطْوَعِهِمْ لَكَ وَاَعْظَمِهِمْ مَنْزِلَةً وَمَكاناً عِنْدَكَ مُحَمَّدٍ وَبِعِتْرَتِهِ الطّاهِرينَ الاَئِمَّةِ الْهُداةِ الْمَهْدِيّينَ

و گرامى ترين آنها بر تو و شايسته ترين آنها به تو و فرمانبردارترينشان براى تو و بزرگترين آنها نزد تو در منزلت و مقام (يعنى ) محمد و عترت پاكيزه اش آن پيشوايان راهنماى راه يافته

الَّذينَ فَرَضْتَ عَلى خَلْقِكَ طاعَتَهُمْ وَاَمَرْتَ بِمَوَدَّتِهِمْ وَجَعَلْتَهُمْ وُلاةَ الاَمْرِ مِنْ بَعْدِ رَسوُلِكَ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ يا مُذِلَّ كُلِّ جَبّارٍ

آنانكه واجب كردى بر خلق خويش فرمانبرداريشان را و دستورشان دادى به دوستى آنها و گردانيدى آنها را زمامداران پس از رسولت كه درود تو بر او و آلش باد اى خوار كننده هر گردنكش

عَنيدٍ وَيا مُعِزَّ الْمُؤْمِنينَ بَلَغَ مَجْهوُدى فَهَبْ لى نَفْسِىَ السّاعَةَ وَرَحْمَةً مِنْكَ تَمُنُّ بِها عَلَىَّ يا اَرْحَمَ الرّاحِمينَ

ستيزه جو و اى عزت بخش مؤ منان تاب و توانم رفته پس ببخش مرا در همين ساعت و رحمتى از خودت به من ده كه منت نهى بر من اى مهربانترين مهربانان

پس ضريح را ببوس و هر دو طرف رو را بر ضريح بگذار و بگو:

اَللّهُمَّ اِنَّ هذا مَشْهَدٌ لا يَرْجوُ مَنْ فاتَتْهُ فيهِ رَحْمَتُكَ اَنْ يَنالَها فى غَيْرِهِ وَلا اَحَدٌ اَشْقى مِنِ امْرِءٍ قَصَدَهُ

خدايا براستى اينجا زيارتگاهى است كه اگر كسى رحمتت دراينجا به او نرسد اميدنداردكه در جاى ديگرى نصيب او گردد و كسى بدبختر نيست از آن شخصى كه از روى اميدوارى آهنگ

مُؤَمِّلاً فَآبَ عَنْهُ خآئِباً اَللّهُمَّ اِنّى اَعوُذُ بِكَ مِنْ شَرِّ الاِيابِ وَخَيْبَةِ الْمُنْقَلَبِ وَالْمُناقَشَةِ عِنْدَ الْحِسابِ وَحاشاكَ يا رَبِّ اَنْ تَقْرِنَ طاعَةَ

اين درگاه كند ولى نااميد برگردد خدايا به تو پناه برم از بدى و شر چنين بازگشتى و از نوميدى در هنگام رجوع و سخت گيرى در هنگام حساب و دور است از تو اى پروردگار من كه مقرون سازى فرمانبردارى

وَلِيِّكَ بِطاعَتِكَ وَمُوالاتَهُ بِمُوالاتِكَ وَمَعْصِيَتَهُ بِمَعْصِيَتِكَ ثُمَّ تُؤْيِسَ زآئِرَهُ وَالْمُتَحَمِّلَ مِنْ بُعْدِ الْبِلادِ اِلى قَبْرِهِ وَعِزَّتِكَ يا رَبِّ لا

ولى خود را به فرمانبردارى خودت و دوستيش را بدوستى خودت و نافرمانيش را به نافرمانى خودت آنگاه ماءيوس گردانى زائرش را و آنكه رنج سفر را براى زيارت قبرش از راههاى دور بر خود تحمل كرده به عزت تو سوگند پروردگارا

يَنْعَقِدُ عَلى ذلِكَ ضَميرى اِذْ كانَتِ الْقُلوُبُ اِلَيْكَ بِالْجَميلِ تُشيرُ

كه دل من به چنين مطلبى گواهى ندهد زيرا كه دلها بسوى تو به نيكى اشاره كند (و گواهى دهد)

پس نماز زيارت كن و چون خواهى وداع كنى و برگردى بگو:

اَلسَّلامُ عَلَيْكُمْ يا اَهْلَ بَيْتِ النُّبُوَّةِ وَمَعْدِنَ الرِّسالَةِ سَلامَ مُوَدِّعٍ لا سَئِمٍ وَلا قالٍ وَرَحْمَةُ اللَّهِ وَبَرَكاتُهُ

سلام بر شما اى خاندان نبوت و مركز رسالت سلام خدا حافظى كه نه از روى خستگى است و نه از روى خشم و رحمت خدا و بركاتش بر شما باد

الخ و شيخ مفيد نيز اين دعا را نقل كرده و لكن بعد از بِالْجَميلِ تُشيرُ فرموده پس بگو:

يا وَلِىَّ اللَّهِ اِنَّ بَيْنى وَبَيْنَ اللَّهِ عَزَوَجَلَّ ذُنوُباً لا يَاْتى عَلَيْها اِلاّ رِضاكَ فَبحَقِّ مَنِ ائْتَمَنَكَ عَلى سِرِّهِ وَاسْتَرْعاكَ اَمْرَ خَلْقِهِ وَقَرَنَ

اى ولى خدا همانا ميان من و خداى عزوجل گناهانى است كه محو نكند آنها را جز رضا و خوشنودى تو پس به حق آن خدائى كه تو را امين بر راز خود قرار داده و سرپرستى كار خلقش را به تو واگذارده و مقرون ساخته

طاعَتَكَ بِطاعَتِهِ وَمُوالاتَكَ بِمُوالاتِهِ تَوَلَّ صَلاحَ حالى مَعَ اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ وَاجْعَلْ حَظّى مِنْ زِيارَتِكَ تَخْليطى بِخالِصى زُوّارِكَ

فرمانبردارى تو را به فرمانبردارى خود و دوستى تو را به دوستى خود، در دست بگير اصلاح كردن وضع مرا با خداى عزوجل و بگردان بهره مرا از زيارت خود آميخته شدن مرا به زيارت كنندگان خالص خود

الَّذينَ تَسْئَلُ اللَّهَ عَزَّوَجَلَّ فى عِتْقِ رِقابِهِمْ وَتَرْغَبُ اِلَيْهِ فى حُسْنِ ثَوابِهِمْ وَها اَنَا الْيَوْمَ بِقَبْرِكَ لاَّئِذٌ وَبِحُسْنِ دِفاعِكَ عَنّى عآئِذٌ

آنانكه درخواست كنى از خداى عزوجل آزادى آنها را (از عذاب دوزخ ) و از روى ميل و اشتياق پاداش نيكويشان را از او خواهانى و من اينك به قبر تو پناهنده گشته و به دفاع كردن نيكويت از خود پناه جسته ام

فَتَلافَنى يا مَوْلاىَ وَاَدْرِكْنى وَاسْئَلِ اللَّهَ عَزَّوَجَلَّ فى اَمْرى فَاِنَّ لَكَ عِنْدَ اللَّهِ مَقاماً كَريماً وَجاهاً عَظيماً صَلَّى اللَّهُ عَلَيْكَ وَسَلَّمَ تَسْليماً

پس تدارك كارم را بفرما اى مولاى من و دريابم و از خداى عزوجل اصلاح كارم را بخواه زيرا كه براى تو در نزد خدا منزلتى گرامى و مقامى بزرگ است درود خدا و سلام مخصوصش بر تو باد

مؤ لف گويد كه بهتر آن است كه زائر چون خواهد دعا كند در مشاهد مشرّفه بلكه هر دعا كننده در هر كجا كه باشد براى هر مطلب و حاجتى آنكه مقدّم دارد بر دعاى خود دعا بر سَلامتى وجود مقدّس ‍ حجت عصر حضرت صاحب الامرعليه السلام را و اين مطلب بسيار مُهم و داراى فوايد مهمّه است كه شرحش مناسب اينجا نيست و شيخ مرحوم در باب دهم كتاب نجم ثاقب اين مطلب را مشروحاً ذكر نموده و بعضى از ادعيه مخصوص به اين مقام را ذكر فرموده هر كه خواهد به آنجا رجوع كند و مختصرترين آنها دعائى است كه در اعمال شب بيست و سيّم ماه رمضان در ضمن دعاهاى شبهاى دهه آخر ذكر شد و ما در ذكر آداب زائر امام حسين عليه السلام دعائى نقل كرديم كه در همه مشاهد مشرّفه خوانده مى شود.