و سيّد بن طاوس در مزار و غير او گفته اند كه هر نمازى كه بجا مى آورى چه فريضه و چه نافله مادامى كه در نجف مى باشى بخوان بعدازآن اين دعا را:

اَللّهُمَّ لابُدَّ مِنْ اَمْرِكَ وَلابُدَّ مِنْ قَدَرِكَ وَلابُدَّ مِنْ قَضآئِكَ وَلا حَوْلَ وَلا قُوَّةَ اِلاّ بِكَ اَللّهُمَّ فَما قَضَيْتَ عَلَيْنا

خدايا چاره اى نيست از دستورت و چاره اى نيست از تقديرت و چاره اى نيست از قضايت و جنبش و نيروئى نيست جز به تو خدايا پس آنچه بر ما معين كرده اى

مِنْ قَضآءٍ اَوْ قَدَّرْتَ عَلَيْنا مِنْ قَدَرٍ فَاعْطِنا مَعَهُ صَبْراً يَقْهَرُهُ وَيَدْمَغُهُ وَاجْعَلْهُ لَنا صاعِداً فى رِضْوانِكَ يُنْمى فى حَسَناتِنا

از قضاى خود يا مقدر فرموده اى از تقدير خويش پس چنان شكيبائى براى تحمل آن نيز به ما بده كه آن را مقهور خويش كند و بكوبدش و آن شكيبائى را براى ما بالابر در بهشت رضوان تا افزوده گردد در حسنات ما

وَتَفْضيلِنا وَسُؤْدَدِنا وَشَرَفِنا وَمَجْدِنا وَنَعْمآئِنا وَكَرامَتِنا فِى الدُّنْيا وَالاْخِرَةِ وَلا تَنْقُصْ مِنْ حَسَناتِنا اَللّهُمَّ وَما اَعْطَيْتَنا مِنْ عَطآءٍ اَوْ

و برترى و سيادت و شرف و شوكت و نعمتها و كرامتهاى ما در دنيا و آخرت و چيزى از حسنات ما كم مكن خدايا آنچه به ما داده اى از عطا يا

فَضَّلْتَنا بِهِ مِنْ فَضيلَةٍ اَوْ اَكْرَمْتَنا بِهِ مِنْ كَرامَةٍ فَاعْطِنا مَعَهُ شُكْراً يَقْهَرُهُ وَيَدْمَغُهُ وَاجْعَلْهُ لَنا صاعِداً فى رِضْوانِكَ وَفى حَسَناتِنا

فضيلتى كه به ما داده اى يا كرامتى كه ما را بدان گرامى داشته اى پس به همراه آن سپاسگزارى و شكرى نيز به ما بده كه آن را مقهور ساخته و بكوبدش و بالا رونده اش كن در بهشت رضوانت و در حسنات

وَسُؤْدَدِنا وَشَرَفِنا وَنَعْمآئِكَ وَكَرامَتِكَ فِى الدُّنْيا وَالاْخِرَةِ وَلا تَجْعَلْهُ لَنا اَشَراً وَلا بَطَراً وَلا فِتْنَةً وَلا مَقْتاً وَلا عَذاباً وَلا خِزْياً فى

و سيادت و شرف ما و نعمتهاى تو و كرامتت در دنيا و آخرت و قرارش مده براى ما خودخواهى و خوش گذرانى و نه فتنه و نه كينه توزى و نه عذاب و رسوائى در

الدُّنْيا وَالاْخِرَةِ اَللّهُمَّ اِنّا نَعوُذُ بِكَ مِنْ عَثْرَةِ اللِّسانِ وَسُوَّءِ الْمَقامِ وَخِفَّةِ الْميزانِ اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ وَلَقِّنا حَسَناتِنا

دنيا و آخرت خدايا ما به تو پناه بريم از لغزش زبان و بدى جايگاه و سبك بودن ميزان عمل خدايا درود فرست بر محمد و آل محمد و تلقين كن به ما اعمال نيك ما را

فِى الْمَماتِ وَلا تُرِنا اَعْمالَنا حَسَراتٍ وَلا تُخْزِنا عِنْدَ قَضآئِكَ وَلا تَفْضَحْنا بِسَيِّئاتِنا يَوْمَ نَلْقاكَ وَاجْعَلْ قُلوُبَنا تَذْكُرُكَ وَلا تَنْساكَ

در عالم مرگ و اعمال ما را بصورت حسرت آميز به ما نشان مده و رسوايمان مكن در هنگام قضاوت و حكومتت و مفتضحمان مكن به كردار بدمان در روز ديدارت و دلهاى ما را چنان كن كه يادت كند و فراموشت نكند

وَتَخْشاكَ كَاَنَّها تَراكَ حَتّى نَلْقاكَ وَصَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ وَبَدِّلْ سَيِّئاتِنا حَسَناتٍ وَاجْعَلْ حَسْناتِنا دَرَجاتٍ وَاجْعَلْ دَرَجاتِنا

و از تو بترسد آن چنان كه گويا تو را مى بيند تا بدان هنگام كه ديدارت كنيم و درود فرست بر محمد و آل محمد و تبديل كن بديهاى ما را به نيكيها و نيكيهامان را قرار ده درجات و درجاتمان را

غُرُفاتٍ وَاجْعَلْ غُرُفاتِنا عالِياتٍ اَللّهُمَّ وَاَوْسِعْ لِفَقيرِنا مِنْ سَعَةِ ما قَضَيْتَ عَلى نَفْسِكَ اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ وَمُنَّ عَلَيْنا

غرفه ها و غرفه هامان را بلند گردان خدايا وسيع گردان براى بينوايان ما از وسعت آنچه بر خود مقرر فرمودى خدايا درود فرست بر محمد و آل محمد و منت بِنِه بر ما

بِالْهُدى مااَبْقَيْتَنا وَالْكَرامَةِ مااَحْيَيْتَنا وَالْكَرامَةِ اِذا تَوَفَّيْتَنا وَالْحِفْظِ فيما بَقِىَ مِنْ عُمْرِنا وَالْبَرَكَةِ فيما رَزَقْتَنا وَالْعَوْنِ عَلى ما حَمَّلْتَنا

به هدايت تا در اين جهان نگاهمان دارى و به كرامت زنده مان دارى و نيز به كرامت هنگامى كه ميراندى ما را وبه نگهدارى محافظتمان در آنچه باقى مانده از عمر ما و بركت در آنچه روزيمان كرده اى و به يارى دادن در آنچه به ماتكليف فرمودى

وَالثَّباتِ عَلى ما طَوَّقْتَنا وَلا تُؤ اخِذْنا بِظُلْمِنا وَلا تُقايِسْنا بِجَهْلِنا وَلا تَسْتَدْرِجْنا بِخَطايانا وَاجْعَلْ اَحْسَنَ ما نَقوُلُ ثابِتاً فى قُلوُبِنا

و به استقامت و پايدارى در آنچه به گردن ما نهادى و مگير ما را به ستممان و نسنج ما را به نادانيمان و بتدريج ما را مغرور به خطاهايمان مكن و قرار ده بهترين سخنى را كه ما مى گوئيم پابرجا در دلهامان

وَاجْعَلْنا عُظَمآءَ عِنْدَكَ وَاَذِلَّةً فى اَنْفُسِنا وَانْفَعْنا بِما عَلَّمْتَنا وَزِدْنا عِلْماً نافِعاً وَاَعوُذُ بِكَ مِنْ قَلْبٍ لا يَخْشَعُ وَمِنْ عَيْنٍ لا تَدْمَعُ وَمِنْ

و بگردان ما را در پيش خودت بزرگ و در پيش خودمان خوار و زبون و سود بخش به ما در آنچه به ما ياد دادى و بيفزا ما را به دانشى سودمند و پناه برم به تو از دلى كه نترسد و از چشمى كه اشك نريزد و از

صَلوةٍ لا تُقْبَلُ اَجِرْنا مِنْ سُوَّءِ الْفِتَنِ يا وَلِىَّ الدُّنْيا وَالاْخِرَةِ

نمازى كه پذيرفته نشود پناه ده ما را از بدى آشوبها اى سرپرست دنيا و آخرت

سيد در مصباح الزّائر فرموده دعاء ديگر كه مستحبّ است در عقب نماز زيارت اميرالمؤ منين عليه السلام خوانده شود يا اَللَّهُ يا اَللَّهُ يا اَللَّهُ يا مُجيبَ دَعْوَةِ المُضْطَرّينَ . الخ فقير گويد كه اين دعاء همان دعاء صَفوان است كه معروف شده به دعاء علقمه و خواهد آمد انشاءالله در ذيل زيارت عاشورا .