ساعت ۲:۳۰ روز یکشنبه ۷تیر ۱۳۶۰، تعدادی از نمایندگان مجلس شورای اسلامی، هیئت دولت و … به تدریج به سالن اجتماعات دفتر مرکزی حزب جمهوری اسلامی ایران واقع در سرچشمه تهران وارد شدند. پس از پایان قرائت قرآن کریم و اعلام برنامه، آیت الله بهشتی آغاز سخن نمود.

بحث درباره تورم بود،اما عده ای از اعضا خواسته بودند که راجع به انتخابات ریاست جمهوری نیز صحبت شود.دکتر بهشتی اینگونه آغاز کرد: ” ما بار دیگر نباید اجازه دهیم ، استعمارگران برای ما مهره سازی کنند و سرنوشت مردم مارا به بازی بگیرند.تلاش کنیم کسانی را که متعهد به مکتب هستند و سرنوشت ما را به بازی نمی گیرند ، انتخاب شوند.”

این کلمات که از لبان حقگوی ایشان بیرون تراوید، ناگهان برقی جهید و صدای مهیبی برخاست. کمتر از ثانیه ای، از سالن جز تلی از خاک چیزی باقی نماند. بیش از هفتاد تن از بهترین یاران انقلاب زیر خروارها خاک مدفون شدند وروح فرزندان رشید اسلام و معلمان بزرگ شهادت و ایثار در ملکوت اعلا به پرواز درآمد. بدین ترتیب جنایتی بزرگ که تاریخ بشری شبیه به آن را در خود ثبت نکرده بود به وقوع پیوست و توحش غربی و نفاق داخلی، همگام با هم به جشن شهادت فرزندان امام خمینی (قدس سره) پایکوبی کردند.

عامل بمب گذاری منافق نفوذی به نام محمدرضا کلاهی بود که خود جزء نیروهای خدماتی حزب به حساب می آمد و پس از انفجار موفق به فرار گردید و راهی فرانسه شد.